Documentaire; Nachtvlinder

Wat ik nog leuker vind dan films zijn documentaires.. Documentaires vind ik sneller aangrijpend en ontroeren me dieper dan een film. De mensen die erin voorkomen zijn voor mij echt en oprecht en geen slecht acterende Gtst sterretjes (excuse moi for de die hard fans). In deze documentaire zie je de jonge Priscilla. Ze krijgt de toepasselijke naam ‘Vlindertje’ , vernoemt naar haar bruisende uitgaansleven in Amsterdam.

 Priscilla krijgt vanaf haar 16 te horen dat ze net als haar moeder dezelfde erfelijke ziektes heeft. Omdat ze weet hoe het is om op jonge leeftijd haar eigen moeder te verliezen en zichzelf dezelfde lijdensweg wilt besparen. Geeft ze haarzelf op haar 26 verjaardag ‘euthanasie’ cadeau na een heftig verjaardagsfeest/afscheidsfeest.  

 Na haar diagnose gaat Priscilla niet bij de pakken neer zitten maar leeft ze inderdaad elke dag alsof het je laatste is.. 

 

 Deze documentaire heeft veel indruk op me gemaakt. Priscilla vond ik een erg dapper persoon vooral om te zien dat ze er voor 100% achter stond, en niemand van haar ‘plan’ af kon brengen.

Zoals Priscilla zelf zegt: ‘Ik wil vrolijk uit het leven stappen. Ik word liever 26 en dat ik als mezelf het leven verlaat, dan dat ik 30 word na een lijdensweg.’

Hiervoor kan je alleen maar respect hebben en deze documentaire herinnert me weer om elke dag er een feest van te maken, het zou zomaar je laatste kunnen zijn..

 De documentaire kan je hier zien: Nachtvlinder , de laatse dagen van Priscilla